Terapia metodą PNF Warszawa

Terapia metodą PNF Warszawa

Ćwiczenia metodą PNF 20 – 40 minut

Metoda PNF (ProprioceptivNeuromuscularFacilitation) – czyli torowanie nerwowo-mięśniowe. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Wykorzystanie w terapii najsprawniejszych rejonów ciała prowadzi do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie receptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym. Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą PNF  postrzega pacjenta całościowo. Jest to metoda bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.
WSKAZANIA:
Neurologiczne:
•   przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu;
•   wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi;
•   wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu;
•   stwardnienie rozsiane (SM);
•   choroba Parkinsona.

Rehabilitacja Ortopedyczne:

•   pacjenci pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej;
•    choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne);o przeciwwskazań,   stosowanie metody zależy od wytrzymałości i chęci do ćwiczeń pacjenta.

•    złamania tkanki kostnej;

•    uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych;
•    zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich;
•    zaburzenia prawidłowej postawy – reedukacja posturalna;
•    bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego;
•    neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego;
•    zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja);
•    leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn;
•    inne.

Nie stwierdzon